این استاندارد باید با توجه به ” مقدمهای بر استانداردهای حسابداری” مطالعه و بکار گرفته شود.
مقدمـه
هدف این استاندارد تعیین حداقل محتوای گزارش مالی میان دورهای و تعیین اصول شناخت و اندازه گیری قابل اعمال در تهیه صورت های مالی کامل یا فشرده میان دورهای است. گزارش مالی میان دورهای به موقع و قابل اتکا، اطلاعات مفیدی در رابطه با توان کسب سود و ایجاد جریان های نقدی، شرایط مالی و نقدینگی واحد تجاری برای سرمایه گذاران، اعتباردهندگان وسایر استفاده کنندگان فراهم می آورد.
دامنه کاربرد
در این استاندارد الزامات خاصی در رابطه با اینکه کدام واحدهای تجـاری ملـزم بـه انتـشار گزارش مالی میان دورهای هستند و همچنین زمان تهیه و تناوب این گزارش ها تعیین نمی شـود. معمولاً مراجع قانونی، آن گروه از واحدهای تجاری را که اوراق سهام یا اوراق مشارکت آنها به عموم عرضه می شود، ملزم به تهیه و ارائه گزارش مالی میان دورهای میکنند. این اسـتانداردبرای کلیه واحدهای تجاری که به صورت اختیاری یا اجباری گزارش مالی میان دورهای منتشرمیکنند، کاربرد دارد.
تعاریف
اصطلاحات ذیل در این استاندارد با معانی مشخص زیر بکار رفته است:
• دوره میانی : دوره مالی گزارشگری کوتاه تر از یک سال مالی است.
• گزارش مالی میان دورهای : گزارشی برای یک دوره میانی است کـه شـامل مجموعـه کامـل صورتهای مالی
• صورتهای مالی فشرده : حداقل شامل صـورتهای مـالی اساسـی و گزیـده ای از یادداشـت های توضیحی مطابق الزامات این استاندارد است.
مسئولیت گزارش مالی میان دورهای
مسئولیت تهیه و ارائه گزارش مالی میان دورهای با هیأت مدیره یا سایر ارکـان اداره کننـده واحد تجاری است. مبانی تهیه گزارش مالی میان دورها تعیین عملکرد مالی دوره های زمانی کمتر از یکسال، با مشکلات ذاتی همراه است. درآمـد برخی فعالیتهای تجاری در دوره های میانی به دلیل عوامـل فـصلی، نوسـان زیـادی دارد. افزون بر این، مخارج ثابت بااهمیت که در یک دوره میانی واقع میشود، ممکن است برای سایر دوره های میانی نیز منافعی دربر داشـته باشـد. ازسـوی دیگـر، مخـارج مربـوط بـه فعالیت های یک سال کامل، به طور مکرر در طول سال واقـع مـیشـود و بایـد بـه منظـور جلوگیری از تحریف عملکرد مالی دوره میانی، به محصولات در جریـان تولیـد یـا سـایر دوره های میانی، تخصیص داده شود. بسیاری از هزینه ها، در دوره میانی براورد مـیشـود، زیرا فرصت کافی برای تهیه اطلاعات کامل وجود ندارد. برای مثال، ممکن است در دوره میانی بررسی جامع کلیه اقلام موجودی مواد و کالا، تعیین مخارج هـر یـک از پیمان هـای بلندمدت و محاسبه دقیق مالیات بردرآمد میسر نباشد. اصلاح این براوردهـا در دوره هـای میانی بعد ممکن است عملکرد مالی آن دوره های میانی را تحریـف کنـد. همچنـین آثـار توقف یک بخش از واحد تجاری بر عملکرد مالی دوره میانی با اهمیت تر از اثـر آنهـا بـر عملکرد مالی سالانه است. به همین دلیل باید توجه ویژهای به افشای اثـر ایـن اقـلام بـر اطلاعات مالی میان دورهای مبذول شود.
در رابطه با نحوه تهیه و ارائه گزارش مالی میان دورهای دو دیدگاه وجود دارد:
الف. عدهای هر دوره میانی را به عنوان یک دوره مالی مستقل تلقی میکنند و بـه همـین دلیل معتقدند که عملکرد مالی هر دوره میانی باید اساساً مشابه با دوره مالی سـالانه تعیین شود. براساس این نظریه، برای شناسایی درآمدها و هزینه ها و انجام براوردهـا در پایان دوره میانی، از همان اصول قابل اعمال برای دوره های مالی سالانه استفاده میشود. این روش در این استاندارد ” روش منفصل” نامیده میشود.
ب . گروهی دیگر، هر دوره میانی را به عنوان بخـش لاینفـک دوره مـالی سـالانه تلقـی می کنند. براساس این نظریه، شناسایی درآمدها و هزینه ها و انجام برآوردهـا در پایـان دوره میانی، با توجه به پیش بینی عملکرد مالی برای مابقی دوره مالی سالانه، صـورت می گیرد. بنابراین یک قلم هزینه که ممکن است مربوط به کل دوره مالی سالانه باشد، براساس زمان، حجم فروش، حجم تولید یا مبانی دیگر به دوره های میانی تخـصیص داده میشود. این روش در این استاندارد ” روش متصل” نامیده می شود. در این استاندارد، اقلام درآمد و هزینه براساس مبانی مشابه با مبانی تهیه صورتهای مـالی سالانه اندازه گیری و شناسایی می شود (روش منفصل). در رابطه با برخی اقـلام درآمـد و هزینه که ماهیت سالانه دارند (از قبیل مالیات بردرآمد)، لازم است ابتدا درآمد یـا هزینـه برای کل سال برآورد شود تا بتوان براسـاس آن، سـهم دوره میـانی را بـه نحـو مناسـب شناسایی کرد. در این روش، درآمدها و هزینه ها ضمن رعایت مفهـوم ” تطـابق درآمـد و هزینه” در دوره مربوط شناسایی میشود. روش منفصل بـرخلاف روش متـصل، موجـب هموارسازی عملکرد مالی طی سال نمی شود. در عوض، توضیحات مجمل و کافی درباره هرگونه نوسان، از قبیل عملکرد فصلی یا مخارج مقطعی بـسیار مهـم در ابتـدای سـال درصورت های مالی میان دورهای ارائه میشود. این شیوه به شناخت فعالیتهای تجـاری توسـط استفاده کنندگان و همچنین بهبود توان آنها برای ارزیابی عملکرد مـالی و وضـعیت مـالی واحد تجاری کمک میکند.
محتوای گزارش مالی میان دورهای
مجموعه کامل صورت های مالی طبق استاندارد حسابداری شماره 1 بـا عنـوان نحـوه ارائـه صورت های مالی شامل اجزای زیر است:
الف . ترازنامه،
ب . صورت سود و زیان،
ج . صورت سود و زیان جامع،
د . صورت جریان وجوه نقد، و
ه . یادداشت های توضیحی.
اهداف گزارش مالی میان دورهای همانند اهـداف گـزارش سـالانه اسـت. گـزارش مـالی میان دورهای، غالباً مبنایی اساسی برای اتخاذ تصمیمات اقتـصادی اسـت و ایـن امکـان را فراهم می سازد که چنین تصمیماتی براساس اطلاعات به موقع تـر اتخـاذ شـود. بنـابراین، الزامات ارائه اطلاعات مالی میان دورهای تا حدود زیادی مشابه الزامـات ارائـه اطلاعـات مالی سالانه است، اگرچه توازن بین خصوصیات کیفی ” قابل اتکا بودن” و ” به موقع بودن” اطلاعات مالی میان دورهای، با در نظر گرفتن محدودیت فزونی منافع بر هزینه هـا، ممکـن است متفاوت باشد.
اگرچه در دوره میانی باید اطلاعات کافی بـه منظـور امکـانپـذیر سـاختن ارزیـابی آگاهانه وضعیت مالی، عملکرد مالی و جریان های نقدی ارائه شـود، امـا حجـم ایـن اطلاعات در مقایسه با صورتهای مالی سالانه کـمتـر اسـت. بـرای تهیـه اطلاعـات به موقع، صرفه جویی در هزینه تهیه اطلاعات و خودداری از ارائه اطلاعات تکراری، یک واحد تجاری ممکن است به طـور اجبـاری یـا اختیـاری اطلاعـات کمتـری در صورتهای مالی میان دورهای ارائه کند. در این استاندارد، منظور از حـداقل محتـوای گزارش مـالی میـان دورهای، صـورت های مـالی اساسـی و گزیـدهای از یادداشـت های توضیحی است. هدف اصـلی گـزارش مـالی میـان دورهای در واقـع بـه روز کـردن اطلاعات آخرین مجموعه کامل صورت های مالی سـالانه اسـت. بـه همـین دلیـل، در گزارش مالی میان دورهای اساساً اطلاعات درباره فعالیت ها، رویدادها و شـرایط جدیـد ارائه می شود و اطلاعات گزارش قبلی تکرار نمی گردد.
این استاندارد، واحدهای تجاری را از ارائه مجموعه کامل صورتهای مالی به جای صورت های مـالی فـشرده یـا ارائه اطلاعات بیشتر از حداقل تعیین شده در ایـن اسـتاندارد منـع نمـی کنـد. معیارهـای شناخت و اندازه گیری این استاندارد برای مجموعه کامل صورت های مالی میان دورهای نیـز کاربرد دارد و برای تهیه این صورت های مالی، رعایت الزامـات افـشای ایـن اسـتاندارد وهمچنین سایر استانداردهای حسابداری ضروری است.
حداقل اجزای گزارش مالی میان دورهای
گزارش مالی میان دورهای حداقل باید شامل اجزای زیر باشد:
الف . ترازنامه،
ب . صورت سود و زیان،
ج . صورت سود و زیان جامع،
د . صورت جریان وجوه نقد،
ه . گزیدهای از یادداشتهای توضیحی.
شکل و محتوای صورت های مالی میان دورهای
چنانچه واحد تجاری در گزارش مالی میان دورهای، مجموعه کامل صورت های مالی را منتشر کنـد، شکل و محتوای این صورتهای مالی باید با الزامات منـدرج در اسـتاندارد حـسابداری شـماره 1 با عنوان ” نحوه ارائه صورتهای مالی” منطبق باشد. چنانچه واحد تجاری در گزارش مالی میان دورهای، مجموعه صورتهای م الی به شـکل فـشرده را منتشر کند، این صورت ها باید شامل صورتهای مالی اساسی طبق الزامـات اسـتاندارد حـسابداری شماره 1 با عنوان ” نحوه ارائه صورت های مالی ” و گزیده ای از یادداشتهای توضیحی طبق الزامـات استاندارد حاضر باشد . یادداشت های اضافی در صورتی که عـدم انعکـاس آنهـا، صـورتهای مـالی میان دورهای را گمراه کننده سازد، باید در این صورت ها گنجانده شود.
عبارت ” گزارش مالی میان دورهای ” باید در عناوین کلیه صفحات گزارش درج شود.
واحدهای تجاری اصلی برای تهیه صورت های مالی میان دورهای مشمول الزامات اسـتاندارد
حسابداری با عنوان صورت های مالی تلفیقی و حسابداری سرمایه گذاری در واحدهای تجاری فرعی، نیز می باشند.
گزیده یادداشت های توضیحی
استفاده کنندگان گزارش مالی میان دورهای به آخرین گزارش مالی سالانه واحد تجاری نیـز دسترسی دارند. بنابراین ارائه اطلاعات نسبتاً کم اهمیت در یادداشت های توضیحی گزارش های میان دورهای برای به روز کردن اطلاعاتی که در آخرین گزارش سالانه ارائه شـده اسـت، ضرورت ندارد. در دوره میانی تشریح معاملات و سایر رویدادهایی مفید است کـه بـرای درک تغییرات در وضعیت مالی و عملکرد مالی واحد تجاری از تاریخ آخرین گزارشگری سالانه، حائز اهمیت باشد.
واحد تجاری باید اطلاعات زیر را، به عنوان حداقل اطلاعات لازم ، در صورت با اهمیت بـودن در یادداشت های توضیحی صورتهای مالی میان دورهای افشا کند. این اطلاعات باید برای دوره ای که از ابتدای سال مالی شروع و به پایان دوره میانی ختم می شود، گزارش گردد .
همچنین، واحد تجاری باید معاملات و سایر رویدادهایی را که بر ای درک بهتر وضـعیت مـالی و عملکـرد مـالی واحـد تجاری در دوره میانی با اهمیت است، افشا کند :
الف . افشای یکنواختی رویه هـای حـسابداری و روش های محاسـباتی مـورد اسـتفاده در تهیـه صورت های مالی میان دورهای با آخرین صورت های مالی سالانه و در صورت تغییر رویـه هـا و روش ها افشای ماهیت و اثرات تغییر،
ب . تشریح عملیات فصلی یا چرخ های در دوره میانی،
ج . ماهیت و مبلغ اقلام مؤثر بر داراییها، بدهیها، حقوق صاحبان سرمایه ، سود (زیان) خالص یا جریان های نقدی که از نظر ماهیت، اندازه یا وقوع غیرمعمول است،
د . ماهیت و مبلغ تغییر در براورد مبالغ گزارش شده در دوره (های) میانی قبلی سـال مـالی جاری یا تغییر در برآورد مبالغ گزارش شده در سال های مالی گذشته ، مـشروط بـر اینکـه تغییرات یاد شده آثار مهمی بر اقلام دوره میانی جاری داشته باشد.
ه . افزایش یا کاهش سرمایه و انتشار یا بازخرید اوراق مشارکت،
و . رویدادهای با اهمیت پس از پایان دوره میانی که در صورت های مالی میان دورهای مـنعکس نشده است،
ز . اثر تغییرات ساختاری واحد تجاری طی دوره میـانی از جملـه ترکیـب واحـدهای تجـاری ، تحصیل یا واگذاری واحدهای تجاری فرعی و سرمایه گذاری های بلندمدت، تجدید ساختار و
عملیات متوقف شده،
ح . تغییر در بدهی های احتمالی یا داراییهای احتمالی از تاریخ آخرین ترازنامه سالانه، و
ط . اطلاعات لازم درباره طرحهای توسعه، جایگزینی و غیره.
در سایر استانداردهای حسابداری شیوه افـشای بـسیاری از ایـن اقـلام مشخص شده است:
الف . کاهش ارزش موجودی ها به خالص ارزش فروش یا برگشت آن،
ب . زیان کاهش ارزش داراییهای ثابت مشهود، داراییهای نامشهود یـا سـایر داراییهـا وبرگشت آن،
ج . تحصیل و واگذاری داراییهای ثابت مشهود،
د . تعهدات سرمایه ای،
ه . حل و فصل دعاوی حقوقی،
و . اصلاح اشتباه،
ز . اقلام استثنایی،
ح . تأخیر در پرداخت بدهی ها یا نقض قراردادهای استقراض،
ط . معاملات با اشخاص وابسته، و
ی . سود یا زیان حاصل از فروش سرمایه گذاریها و درآمد حاصل از سود سهام.
سایر استانداردهای حسابداری، مـوارد افـشا در صـورت های مـالی را مـشخص مـیکنـد. در آن استانداردها، منظور از صورت های مالی، مجموعه کامل صورت های مالی است که سالانه تهیه و ارائه میشود. رعایت الزامات افشا که در سایر استانداردهای حسابداری مقرر شده است درمواردی که واحد تجاری صورت های مالی میان دورهای را به شکل فشرده ارائه میکند، الزامی نیست.
چنانچه سازمان بورس اوراق بهادار یا مراجع قانونی دیگر افشای اطلاعات دیگـری را در دوره میانی الزامی کند، این اطلاعات در صورتی که در حوزه گزارشگری مـالی باشـد در صورتهای مالی میان دورهای و در غیر این صورت به عنوان اطلاعات متمم آن ارائه میشود.
افشای رعایت استانداردهای حسابداری
چنانچه گزارش مالی میان دورهای واحد تجاری با الزامات این استاندارد حسابداری انطباق داشته باشد این واقعیت باید افشا شود.
دوره های زمانی صورت های مالی میان دورهای
گزارش مالی میان دورهای باید شامل صورت های مالی میان دورهای برای دوره های زیر باشد:
الف . ترازنامه به تاریخ پایان دوره میانی جاری ، همراه با اقلا م مقایسه ای به تـاریخ پایـان سـال مالی قبل، و
ب . صورتهای سود و زیان ، سود و زیان جامع و جریان وجوه نقد برای دوره میانی جاری همـراه بـا اقلام مقایسه ای برای دوره میانی مشابه سال مالی قبل و نیز اقلام مقایسه ای سال مالی قبل.
ارائه اطلاعات مالی 12 ماهه منتهی به پایان دوره میانی همراه با اطلاعات مالی مقایـسه ای 12 ماهه گذشته، برای واحدهای تجاری که فعالیت آنها اساساً فصلی است ممکـن اسـت مفید باشد. لذا، توصیه میشود. گزارش اطلاعات برای یک دوره 12 ماهه را نیز در نظر داشته باشند.
اهمیت
در تصمیم گیری برای شناسایی ، اندازه گیری، طبقـه بنـدی یـا افـشای یـک قلـم جهـت مقاصـد گزارشگری مالی میان دورهای، اهمیت باید با توجه به اطلاعات مالی میان دورهای ارزیـابی شـود .
در ارزیابی اهمیت باید به این نکته توجه داشت که اندازه گیری اقلام در دوره میانی در مقایسه با اندازه گیری داده های مالی سالانه، بیشتر متکی به برآورد است.
برای ارزیابی اهمیت اقلام همیشه اعمال قضاوت لازم است. طبق این استاندارد به منظـور قابل فهم بودن اقلام میان دورهای، تصمیم گیری برای شناخت و افـشای اطلاعـات در دوره میانی با توجه به اهمیت اقلام برای دوره میانی صورت می گیرد. بنابراین، برای مثال، اقـلام استثنایی، تغییر در رویه حسابداری یا تغییر در برآورد حسابداری و اشـتباه در صـورت های مالی دوره های گذشته برمبنای اهمیت آنها نسبت به اطلاعات میان دورهای شناسایی و افشا میشود تا از برداشت های گمراه کننده که ممکن است ناشی از افشا نکردن اطلاعات باشـد، جلوگیری شود. هدف اصلی چنین دیدگاهی، اطمینان از این امر است کـه گـزارش مـالی میان دورهای شامل کلیه اطلاعات مربوط برای درک وضعیت مالی و عملکرد مـالی واحـد تجاری طی دوره میانی باشد.
شناخت و اندازه گیری رویه های حسابداری
واحد تجاری باید برای تهیه صورت های مالی میان دورهای از رویه های یکسان بـا رویـه هـای مـورد استفاده در تهیه صورت های مالی سالانه استفاده کند . تغییر در رویه های حسابداری بعد از تـاریخ آخرین صورت های مالی سالانه که در صورتهای مالی سالانه بعدی منعکس می شود از ایـن قاعـده مستثنی است . به هر حال، تناوب گزارشگری واحد تجاری نباید بـر اندازگیری نتایج سالانه اثر داشته باشد . برای دستیابی به این هدف ، اندازه گیری برای مقاصـد گزارشگری مالی میان دورهای، باید آن دوره زمانی را دربر گیرد که از ابتدای سال مالی شروع وبه پایان دوره میانی ختم میشود.
تناوب گزارشگری نباید موجب تغییر اصول شناخت و اندازه گیری حـاکم بـر صـورت های مالی میان دورهای شود.
برای مثال:
الف . اصول شناخت و اندازه گیری زیان کاهش ارزش موجـودی مـواد و کـالا یـا زیـان
کاهش دائمی در ارزش داراییهای غیرجاری در دوره میانی، یکسان با اصولی اسـت که برای تهیه صورت های مالی سالانه اعمال میشود. با این حال، اگر چنـین اقلامـی دریک دوره میانی شناسایی و اندازه گیری شود ولی براورد آنها در یک دوره میانی بعـدی همان سال مالی تغییر کند، در دوره میانی بعدی براورد اولیه از طریق احتـساب ذخیـره برای مبلغ زیان اضافی یا از طریق برگشت مبلغ شناسایی شده، تغییر داده میشود.
ب . مخارجی که در پایان دوره میانی با تعریف دارایی انطباق ندارد را نمی توان بـه امیـد دریافت اطلاعاتی در آینده حاکی از انطباق با تعریف دارایی یا به منظور هموارسازی سود طی دوره های میانی یکسال مالی، در ترازنامه به دوره آتی منتقل کرد.
ج . در هر دوره میانی، هزینه مالیات بردرآمد برمبنای بهترین براورد از نرخ مؤثر مالیات بر درآمد سالانه مورد انتظار برای کل سال مالی، شناسایی می شود. ذخیـره مالیـات یک دوره میانی ممکن است در دوره میانی بعدی همان سال مالی به علت تغییـر در نرخ مؤثر مالیات بردرآمد سالانه، تعدیل شود.
براساس مفاهیم نظری گزارشگری مـالی شناخت متضمن مشخص کردن عنـوان و مبلـغ پـولی یک عنصر و احتساب آن مبلغ در جمع اقلام صورتهای مالی است. یکی از معیارهای شناخت تطبیق یک قلم با تعریف یکی از عناصر صورت های مالی است. تعاریف دارایی، بدهی، درآمـد وهزینه هم برای شناخت در دوره میانی و هم شناخت در دوره سالانه، اهمیت اساسی دارد.
منافع اقتصادی آتی داراییها در دوره میانی همانند دوره سالانه بررسی میشـود. مخـارجی که ماهیتاً در پایان سال مالی واجد معیارهای شناخت دارایـی نیـست در دوره میـانی نیـز به عنوان دارایی شناسایی نمیشود. به همین ترتیب در پایان دوره میانی اقلامی بـه عنـوان بدهی شناسایی میشود که در آن تاریخ بیانگر وجود تعهد باشد.
یکی از ویژگی های اصلی درآمد و هزینه این است که افزایش یا کاهش داراییها و بدهی های مرتبط با آن، قبلاً رخ داده است. چنانچه این تغییرات واقع شـده باشـد، درآمـد و هزینـه مرتبط با آن شناسایی و در غیر این صورت از شناسایی درآمد و هزینه خودداری میشود.
یک واحد تجاری که تنها صورتهای مالی سالانه تهیه و ارائه میکند، بـرای انـدازه گیـری داراییها، بدهیها، درآمدها، هزینه ها و جریان های نقـدی در صـورت های مـالی مـیتوانـد از اطلاعاتی استفاده کند که در طول سال مالی فراهم شده اسـت. در نتیجـه انـدازه گیریهـا، آن دوره زمانی را دربر می گیرد که از ابتدای سال مالی شروع و به پایان دوره میـانی خـتم میشود.
یک واحد تجاری که گزارش شش ماهه تهیه میکند، برای اندازه گیـری اقـلام صـورت های مالی میان دورهای از اطلاعاتی استفاده میکند که تا پایان دوره شش ماهه یا مدت کوتاهی بعد از آن در دسترس است. چنین واحدی برای دوره سالانه از اطلاعاتی بهره می گیرد کـه تا پایان سال یا مدت کوتاهی پس از آن کسب میشود. اندازه گیریهـای سـالانه، تغییـر در برآورد ارقام گزارش شده در شش ماهه اول را منعکس میکند و مبـالغ گـزارش شـده در صورت های مالی میان دورهای برای دوره شش ماهه اول تعدیل نمیشود.
درآمدهای عملیاتی فصلی، چرخ های یا موردی و مخارج نامنظم
درآمدهای عملیاتی که به صورت فصلی ، چرخه ای یا موردی طی سال مالی تحصیل مـی گـردد و نیز مخارجی که به صورت نامنظم طی سال مـالی واقـع مـی شـود بایـد در همـان دوره میـانی به عنوان درآمد یا هزینه شناسایی شود که معیارهای شـناخت بکـار گرفتـه شـده بـرای تهیـه صورتهای مالی سالانه، در آن دوره احراز گردد.
چنانچه بین سطح سود در دوره میانی و مابقی سال نوسانات فاحش و مکرر وجود داشـته باشد، فعالیت واحد تجاری ماهیت فصلی یا چرخه ای دارد. چنین نوساناتی معمولاً توسـط بازار درک میشود و بنابراین درآمد عملیاتی در همان دوره میـانی کـه تحقـق مـی یابـد گزارش و ماهیت فصلی یا چرخه ی آن نیز افشا مـیشـود. مثال هـایی از ایـن درآمـدهای عملیاتی شامل سود سهام در شرکت های سرمایه گذاری، کمک بلاعـوض دولـت و فـروش محصول در شرکت های تولید کننده قند و شکر است.
کاربرد اصول شناخت و اندازه گیری
استفاده از برآورد
به منظور ارائه اطلاعات قابل اتکا و همچنین افشای مناسب کلیـه اطلاعـات بااهمیـت و مربـوط برای درک وضعیت مالی و عملکرد مالی واحد تجاری ، در تهیه گزارش مالی میان دورهای بایـد ا ز روش های اندازه گیـری مناسـب اسـتفاده شـود . اگرچـه انـدازه گیری هـا هـم در گـزارش مـالی میان دورهای و هم در گزارش مالی سالانه مبتنی بر براوردهـای معقـول اسـت ، امـا بـرای تهیـه گزارش های مالی میان دورهای، برآوردها کاربرد گسترده تری دارد.
نمونه های استفاده از برآورد در دوره میانی، در پیوست شماره 2 ارائه شده است.
تعدیلات سنواتی
در صورت تغییر در رویه حسابداری ، مبالغ دوره میـانی جـاری و دوره هـای قبـل کـه بـه شـکل مقایسه ای ارائه می گردد باید برمبنای رویه جدید محاسبه شـود . همچنـین در صـورت اصـلاح اشتباه، ارقام مقایسه ای نیز باید ارائه مجدد شود . با آثار انباشته تغییر در رویه حسابداری و نیـز اصلاح اشتباه باید طبق استاندارد حسابداری شماره 6 با عنوان ” گزارش عملکرد مالی ” برخـوردشود.
تاریخ اجرا
الزامات این استا ندارد برای کلیه صورتهای مالی که دوره مالی آنها از تاریخ 1/1/1380 و بعد از آن شروع میشود، لازم الاجراست.
مطابقت با استانداردهای بین المللی حسابداری
با اجرای الزامات این استاندارد، مفاد استاندارد بین المللی حسابداری شماره 34 بـا عنـوان گزارشگری مالی میان دورهای نیز رعایت می شود.
